Week 11 – Schoenen, schoenen, schoenen

Mijn eigen schuld

Column: Mijn Eigen Schuld

Over mijn persoonlijke schulden

Week 11 – Schoenen, schoenen, schoenen

Hallo allemaal! Leuk dat jullie weer mijn column lezen. Vorige week waren er iets minder cijfers in mijn column en sprak ik meer over de dagelijkse kleine en grotere gevechten die ik mentaal met mijzelf voer om aan de ene kant wel geld uit te geven en aan de andere kant juist niet. Ik hoop natuurlijk dat geen geld uitgeven het altijd wint maar dat is helaas niet altijd het geval. Deze week wil ik jullie hier een beetje meer over vertellen. Want nog geen paar uur nadat ik mijn column van vorige week had geschreven heb ik een grote aankoop gedaan.

Zere voeten, grotere voeten

Zoals jullie nu wel weten werk ik bij de Albert Heijn op de bakkerij afdeling. Het is lichamelijk redelijk zwaar werk en maak een paar dagen in de week dagen van 10 uur. Na zo’n dag ben ik echt helemaal kapot, maar waar ik het meeste last van heb zijn mijn voeten. Ik heb wat overgewicht en mijn voeten moeten behoorlijk wat gewicht dragen op zo’n werkdag. Daarnaast heb ik last van hielspoor in mijn linkervoet, en heb ik ooit een bot gebroken in mijn rechtervoet (in Ierland NB). Na ongeveer een halve werkdag kan ik precies voelen waar mijn voet ooit is gebroken en is de pijn van de hielspoor behoorlijk aanwezig. Nu zullen jullie denken dat een goed paar schoenen daar zeker mee moet helpen. Nu draag ik op mijn werk een paar Adidas gympies die ooit €40 of €50 of iets dergelijks hebben gekost. Niet echt het beste schoeisel om meerdere dagen in de week 10 uur op te werken. Natuurlijk heb ik ook andere schoenen, maar het afgelopen jaar heeft zich iets opmerkelijks voorgedaan. Ik ben van schoenmaat verandert. Mijn maat 38 is niet meer en ik heb nu maat 39. Ik heb online een beetje research gedaan en het klopt dat volwassene later in het leven nog een schoenmaat kunnen groeien. Maar dit betekende wel dat ik of mijn Adidas schoenen of mijn Uggs aan moest naar mijn werk. De rest van mijn schoenen kan ik best nog wel aan thuis, of even de stad in, maar ik merkte al snel dat het op mijn werk echt niet kon. Ze begonnen dan al gauw te knellen en mijn voeten deden dan nog meer pijn.

Investeren in goede schoenen

Nu is het natuurlijk logisch om dan goede schoenen te kopen, van goede kwaliteit die beter zitten, in de juiste maat, en die helpen om de dag een beetje pijnvrij door te komen, maar wanneer je aan het aflossen bent is niks meer zo simpel. Voor een aantal weken ging ik online kijken naar ervaringen van mensen, reviews en natuurlijk schoenen die wellicht iets meer geschikt zouden zijn. Uiteindelijk toch niks gekocht en de pijn bleef aanhouden. Tot vorige week zaterdag. Ik was met mijn moeder in de stad omdat mijn kaarsen op waren en mijn hulzen, en mijn moeder had ook wat dingen nodig. We liepen langs de Nelson en er stonden kinderschoenen in de etalage. Mijn moeder natuurlijk gelijk kijken, want kleinkinderen, en de eigenaar van de winkel kwam naar buiten. Willen jullie naar binnen? Heb op dit moment maar één iemand in de winkel en jullie mogen wel naar binnen komen. Mijn moeder zei gelijk ja en gaf aan dat ik misschien even kon kijken of er wellicht beter schoeisel te koop was dan wat ik op dat moment aan mijn voeten had. 

In het hol van de leeuw

En daar was ik dan. Na maanden niet in een kleding en/of schoenenwinkel geweest te zijn, was ik er nu weer voor het eerst. Ik heb verschillende schoenen aangepast, alleen schoenen in de aanbieding natuurlijk. Sketchers, Dr. Martins en Timberlands hebben allemaal aan mijn voeten geprijkt. Sommige vond ik echt te duur en heb ik gelijk afgewezen. En toen ging ik kijken bij de muur met Ecco schoenen. Daar stond een soort zwart paar sneakers alleen iets massiever, bij gebrek aan een beter woord. Ik paste ze en ze zaten perfect (want maat 39). Ik liep een aantal rondjes en wist zeker dat dit de schoenen waren waar ik beter op zou kunnen werken. Prijs? €149,99. Auw. Ja er zat 30% korting op dus uiteindelijk zouden de schoenen €105 kosten. Geld dat ik helemaal niet had op dat moment en ik besloot eigenlijk daar gelijk om de week erna terug te komen, mocht ik ze nog steeds willen. En toen hoorde ik de stem van mijn moeder zeggen: ik schiet ze wel voor. Tel dat maar op met wat ik nog van je krijg. En toen was daar het gevecht. Ga ik mijn schuld verhogen en daarmee ook mijn lichaam helpen, of ga ik door inclusief pijn tot ik de schoenen zelf kan veroorloven. De eerste won. Mijn moeder heeft de schoenen voorgeschoten en ik heb nieuwe schoenen.

Hoe voel ik mij nu? Spijt?

Als ik heel eerlijk ben. Nee ik heb geen spijt. Ik heb de hele week op het werk mijn nieuwe schoenen gedragen, zonder blaren. Ik voelde pijn op wat nieuwe plekken, maar dat komt omdat ik nu een schoen draag met een goed voetbed en mijn voeten daar natuurlijk aan moeten wennen. Daarnaast moet de schoen natuurlijk zich nog vormen naar mijn voet en dat gebeurt natuurlijk alleen als ik ze draag. En de pijn? Een stuk minder. Deze week heb ik 4 dagen achter elkaar gewerkt en aan het einde van de dag op de donderdag kon ik niet meer. Maar de pijn kwam stukken later, in mindere mate en het was goed vol te houden. Het is een flinke uitgave als je bezig bent met aflossen, maar soms moet je ook aan je lijf denken. Het werk vol kunnen houden en zo pijnloos mogelijk is natuurlijk ook belangrijk. Ik ben hartstikke blij dat ik deze keuze heb gemaakt, want het helpt mij in mijn dagelijks leven. Ja het kost mij €105, maar dat vind ik het waard.

Heb je alleen schoenen gekocht deze week?

Zucht.. Nee. Vrijdag ben ik met oma op pad geweest, aangezien ze al heel lang een nieuwe jas wil. Ik heb een afspraak voor haar gemaakt bij MS Mode en ik ging met haar mee de winkel in. Ik had sowieso iets nodig want donderdag gebeurde er iets toen ik thuis kwam van werk. Mijn riem is best wel af, maar daar zit ik niet mee, want mijn shirt valt er altijd over dus niemand die het ziet. Maar nu was hij zo af, dat 2 gaatjes 1 gaatje werd. De riem was dus niet meer zo heel functioneel. Ik heb er nog 1 thuis, maar helaas die paste niet meer. Dus ik mee de winkel in om een riem te kopen. Riem gevonden, €7,99 dus dat viel nog wel mee, maar voordat ik het wist stond ik voor de spiegel met een broek aan. Toevallig niet de broek die ik vorige week in de advertentie had gezien, maar een andere. Je weet wel, zo’n broek die je al hebt in 2 kleuren, maar nog niet in deze kleur. Mijn oma spoorde mij aan om de broek te kopen, aangezien er een actie was van 30% korting op de 2e broek, en mijn oma had er ook één uitgezocht. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan. Want ik kon mij herinneren dat ik vorige week met jullie heb gedeeld hoeveel broeken ik heb en ik stelde mij de vraag: heb ik deze broek nodig? Antwoord: nee. Dus ik ben de winkel uitgelopen met een nieuwe riem en zonder broek. Ik moet zeggen dat ik daar wel trots op was.


Ook al had ik van dat paar schoenen wel 3 broeken kunnen kopen, ik heb er geen spijt van dat ik het heb gedaan. Soms zijn er redenen om wel door te gaan met een aankoop omdat ze je leven aanzienlijk verbeteren. Soms koop je iets niet omdat je weet dat het je leven niet verbetert. Daarom moet ik mijzelf constant de vragen stellen: heb ik het nodig? Word ik hier blij van? Geeft dit een toevoeging aan mijn leven? Als ik op deze vragen nee antwoord dan moet ik het ook niet kopen.

Nu wil ik er nog wel bij vermelden dat ik hoop dat het hierbij blijft en ik niet wegzak in oude gedragspatronen. De winkels zijn open op afspraak en dus is er nog steeds een stap die je moet zetten om de winkel in te mogen, ook al hebben we gezien dat niet elke winkelier het zo nauw neemt met de regels, maar ik moet op blijven passen dat ik niet mijn geld uit geef aan dingen die ik niet nodig heb. De schoenen en de riem had ik nodig, maar er blijft toch een stem in je hoofd zeggen: ik had €110 extra kunnen aflossen als ik die dingen niet had gekocht. Soms moet je die stemmen even wegduwen, omdat ik 27 ben en ik soms ook wel eens mag genieten.

Alle ”Mijn eigen schuld” Columns van Charina lezen? Dat doe je hier: Column: Mijn eigen schuld

Wil je zelf ook bezig met besparen? Lees hier tips om te besparen op je vaste lasten.

Op de hoogte blijven van nieuwe columns? Like ons op Facebook. Of volg Charina op Instagram.

3 reacties

  1. Hoi. Goede schoenen zijn erg belangrijk en daar weet ik alles van. En wat je schrijft klopt niet helemaal. Die195 had je niet extra kunnen aflossen want die heb je niet. Je hebt je schuld vergroot. Niet te streng zijn voor jezelf. Je bent op de goede weg bezig en het gaat ook goed. Veel succes. Ik volg je elke week. Leuke en leerzame blog voor veel jeugdigen.

  2. Heel goed dat je dit met ons deelt.
    Het is en lijkt mij ook super lastig om die keuze te maken.
    Ik moet wel zeggen dat je moeder en oma, niet makkelijk voor je maken.

    Ik moet zelf ook altijd op goeie wandelschoenen lopen van rondt de 100 euro, ben ook te zwaar en heb steunzolen voor mijn ingezakte voor voeten. Schoenen zijn sowieso voor elk mens belangrijk.

    Ben trots op je dat je die broek niet hebt gekocht, want je hebt deze niet nodig.
    Je bent nu goed aan het aflossen, maar hou ook wat centjes apart voor jezelf voor dus deze onvoorziende uitgaves.

    Ik heb zelf ook last van impuls inkopen. Gelukkig niet meer zo erg als vroeger. Heb zelf op mijn deur in de woonkamer geplakt van ‘ Ben ik dit nodig?’. Om mijzelf te helpen herinneren.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.